λασίνος

λασῑνος (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ἄφρων, ἐπιλήσμων».

[ΕΤΥΜΟΛ. πιθ. < θ. λαθ- (πρβλ. ἔ-λαθον, αόρ. β' τού λανθάνω), κατά το λήσ-μων < λήθ-μων].